In angello cum libello

kabouter

Overal heb ik rust gezocht, en ik heb ze slechts gevonden in een hoekje met een boekje.
Thomas a Kempis (ca. 1380-1471)

Natuurlijk waren we zo dwaas om afgelopen zondag een kijkje te nemen bij de Nederlandse Kampioenschap Levende Beelden. Hoewel, dwaas – het was gratis en de zon scheen. En we waren er vroeg.

We waren er eerder geweest. Toen was het evenement te behappen. Wat rare mensen die uitgedost als beelden her en der door de stad stonden opgesteld. Ondertussen flaneerde het publiek er langsheen om uiteindelijk ergens een hapje te eten en een glas te drinken. Het was aangenaam verpozen.

Dit jaar schijnt het jaar te worden waarin de goegemeente massaal onze geneugten ontdekt. Driehonderd vijftig duizend mensen zijn er een kijkje wezen nemen. Drie-hon-derd-vijf-tig-dui-zend! Geef die maar es allemaal een handje.

Rond de middag togen we naar het centrum. We wandelden over het Kerkplein en staken de Rijnkade over, waar het al wat drukker werd. Toen we tegen tweeën de stad wilden verlaten was er al bijna geen doorkomen meer aan. Schuifelend gingen we voorwaarts.

We waren blij dat we andere verplichtingen hadden.

[Kunnen we de massa niet eens een kant opsturen waar we nog niet dood gevonden willen worden? Nieuwegein bijvoorbeeld. Zullen we afspreken dat we tegen alle andere mensen zeggen dat Nieuwegein een geweldige plek is om te wezen? Gaan we volgend jaar samen ergens anders iets leuks doen.]

Standaard

3 gedachten over “In angello cum libello

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.